Ο γύρος της Αρβανιτιάς

  Ο γύρος της Αρβανιτιάς, όπως χαρακτηριστικά ονομάζεται, αποτελεί αγαπημένο περίπατο των Ναυπλιωτών. Ξεκινάει μετά το τέλος της παραλίας και καταλήγει στην πλατεία της Αρβανιτιάς, σε συνολική απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου.

  Σε όλη τη διαδρομή δεσπόζουν οι βράχοι της Ακροναυπλίας με τα επιβλητικά της τείχη και λίγο πριν το μέσον του περιπάτου, συναντά κανείς πάνω στα βράχια, ένα μικρό εκκλησάκι, αγαπημένο προσκύνημα κατοίκων και επισκεπτών, την Παναγία της Σπηλιάς, τη Santa Maria della Grotta των Βενετών. Η θέα προς τον Αργολικό κόλπο είναι από εδώ μοναδική.

  Ο γύρος καταλήγει στην πλατεία της Αρβανιτιάς. Σύμφωνα με την τοπική παράδοση ονομάστηκε Αρβανιτιά γιατί από τους βράχους της το 1779, λέγεται ότι έριξε ο Καπετάν Πασάς τους Αλβανούς μισθοφόρους που λυμαίνονταν την περιοχή. Στην πραγματικότητα, προήλθε από τους Αλβανούς που κατοικούσαν σ' αυτή την περιοχή, ήδη από τα πρώτα χρόνια της Ενετοκρατίας.

  Κάτω από την πλατεία του,βρίσκεται η πιο δροσερή και δημοφιλής παραλία του Ναυπλίου, αυτή της Αρβανιτιάς. Τα πεντακάθαρα νερά της σηκώνουν πάντα Γαλάζια Σημαία.Μετά την πλατεία  μπορεί κανείς να συνεχίσει τον περίπατο του ανατολικά, στους πρόποδες του Παλαμηδίου ή να επιστρέψει στην παλαιά πόλη κατηφορίζοντας από την πλατεία της Αρβανιτιάς προς το Πάρκο του Σταϊκόπουλου και την Πύλη της Ξηράς.

 

Ακροναυπλία

  Γνωστή και με την τουρκική ονομασία της, Ιτς Καλέ (=εσωτερικό κάστρο) η βραχώδης χερσόνησος της Ακροναυπλίας αποτελούσε την αρχαία Ακρόπολη του Ναυπλίου.

Η Ακροναυπλία κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια. Αποτελείται από τρία επίπεδα, καθένα εκ των οποίων ήταν κι ένα ξεχωριστό κάστρο.Το πρώτο τείχος, από το οποίο σώζονται μόνο ερείπια, κατασκευάστηκε τον 3ο αιώνα π.Χ. Στη συνέχεια κατασκευάστηκε ένα φρούριο από τους Φράγκους, την οχύρωση του οποίου ολοκλήρωσαν οι Ενετοί. Κάτω από την ακρόπολη και στο βορειοδυτικό μέρος της χερσονήσου οι Ενετοί έχτισαν το φρούριο του Τόρου με πέντε κανόνια, που έδωσαν στο κάστρο την ονομασία "Τα πέντε αδέλφια".

  Το 1822 οι Τούρκοι παρέδωσαν το κάστρο στον τότε αρχιστράτηγο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη,ο οποίος ύψωσε στις επάλξεις τη σημαία της ελευθερίας. Όμως,10 περίπου χρόνια αργότερα (1833) βρέθηκε στο ίδιο κάστρο φυλακισμένος.

  Επί Καποδίστρια, χτίστηκαν μια εκκλησία και ένα στρατιωτικό νοσοκομείο.Μετά το 1821 χρησιμοποιήθηκε σαν στρατόπεδο αλλά και σαν φυλακή.

Αργότερα, επί βασιλείας Παύλου του Α', οι φυλακές αυτές κατεδαφίστηκαν και στη θέση τους ανεγέρθηκε ξενοδοχείο.

  Ο Βράχος της Ακροναυπλίας προσφέρει μια πανοραμική θέα στην Παλαιά Πύλη, το μοναδικό Μπούρτζι και την όμορφη παραλία της Αρβανιτιάς. Η πρόσβαση στην Ακροναυπλία γίνεται από τα σκαλοπάτια που υπάρχουν ή από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που οδηγεί ως την κορυφή και τη μια είσοδο του κάστρου. Παρ'όλα αυτά,η θέα που προσφέρεται, ανταμείβει την κουραστική προσπάθεια της ανάβασης!

Μπούρτζι

   Το Μπούρτζι ή «Καστέλι» (Castello dello Soglio) κατά τους Ενετούς, ή «θαλασσόπυργος» κατά τον Αγώνα του 1821, είναι ένα μικρό οχυρωμένο νησάκι στην είσοδο του κόλπου του Ναυπλίου. Μπούρτζι στα τουρκοαραβικά, σημαίνει "νησί-φρούριο", ενώ παλαιότερα το νησάκι είχε το όνομα των Αγίων Θεοδώρων. Η τουρκική ονομασία τελικά επικράτησε.

   Αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος της ευρύτερης οχύρωσης της πόλης για πολλούς αιώνες. Αυτή ήταν η πρώτη φυλακή του Κολοκοτρώνη και εδώ φιλοξενήθηκε δις η ελληνική κυβέρνηση. Επιπλέον,στα πρώτα χρόνια μετά την απελευθέρωση του νέου ελληνικού κράτους το κάστρο χρησίμευσε ως κατοικία των δημίων γιατί ήταν "μισητοί στους κατοίκους του Ναυπλίου''. Στη δεκαετία του ’30 λειτούργησε ως κέντρο του Οργανισμού Τουρισμού ενώ τη δεκαετία του ΄50 ως ξενοδοχείο πολυτελείας και εστιατόριο. Το ξενοδοχείο φιλοξένησε πολλές και διάσημες προσωπικότητες.
   Σήμερα ο χώρος είναι επισκέψιμος με βαρκάκι από το λιμάνι του Ναυπλίου. Τα καλοκαίρια οργανώνονται μουσικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις  με Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Το χειμώνα το Μπούρτζι δεν είναι επισκέψιμο.

  Πολλοί αναφέρονται στο Ναύπλιο ως «το Λιμάνι της Αλυσίδας» (Porto Cadena) γιατί υπήρχε μια κινητή αλυσίδα που άρχιζε από την Ακροναυπλία και έφτανε μέχρι το Μπούρτζι, με σκοπό να προστατεύει το λιμάνι και την πόλη από τους θαλάσσιους επιδρομείς.

  Το Μπούρτζι αποτελεί αναμφίβολα το σημείο αναφοράς της πόλης που συνεχίζει να κρατά ζωντανούς τους θρύλους.

Παλαμήδι

  Το Παλαμήδι είναι φρούριο στο Ναύπλιο,το οποίο αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της βενετσιάνικης οχυρωματικής αρχιτεκτονικής.Οι Βενετοί το κατασκεύασαν το 1687,ύστερα από την κατάληψη του λόφου στον οποίο βρίσκεται,μετά από σφοδρή μάχη με τους Οθωμανούς κατά τον Βενετοτουρκικό Πόλεμο.Το 1715, κατά την διάρκεια του τελευταίου Βενετοτουρκικού Πολέμου οι Οθωμανοί το κυρίευσαν αφού ανατίναξαν τμήμα του.

  Το Παλαμήδι εκτός από σπουδαίο φρούριο έχει υπάρξει και τόπος φυλακών.Κατά τη διάρκεια της Αντιβασιλείας (1833) στον προμαχώνα «Μιλτιάδη» φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, για εσχάτη προδοσία.Ενώ γύρω από το 1840 έως και το 1926 ο ίδιος προμαχώνας μετατράπηκε στην πιο σκληρή φυλακή βαρυποινίτων.Δεύτερη φυλακή υπήρχε και στον προμαχώνα του Αγίου Ανδρέα, όπου όμως επικρατούσαν σχετικά καλύτερες συνθήκες. 
  Ο λόφος οφείλει το όνομά του στον ομηρικό ήρωα Παλαμήδη,γιο του Ναυπλίου και της Ησιόνης και εγγονό του Ποσειδώνα.Υπήρξε μάλιστα ήρωας του Τρωικού Πολέμου.
  Παρ'όλες τις αντίξοες συνθήκες,το φρούριο διατηρείται σε άριστη κατάσταση.Ο λόφος πάνω στο οποίο βρίσκεται έχει ύψος 216 μέτρα και η πρόσβαση στο Παλαμήδι είναι δυνατή είτε με αυτοκίνητο από την ανατολική του πύλη, είτε από τα γνωστά «Σκαλιά» που βρίσκονται στη δυτική πλευρά του, ανατολικά του προμαχώνα Γκριμάνι. Η παράδοση θέλει τα «Σκαλιά» να φτάνουν τα 999 με το χιλιοστό να καταστρέφεται από το άλογο του Κολοκοτρώνη.

 
 Κλείνοντας,η θέα προς το επιβλητικό φρούριο του Παλαμηδίου ειναι μαγευτική αλλά και από ψηλά,απλώνεται η μοναδική πόλη του Ναυπλίου.

  Το Ναύπλιο είναι ένας τόπος ξεχωριστός, μυστικιστικός, ευλογημένος, γεμάτος φυσικές ομορφιές και πολιτισμό, που αιώνες τώρα, συνεχίζει να ανθίζει και να γοητεύει κάθε επισκέπτη.Ο τόπος του είναι αυθεντικός και αυτή είναι η μαγεία της αναζήτησης του κάθε οδοιπόρου που θα το επισκεφθεί.

  Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στην τοποθεσία της σημερινής πόλης ίδρυσε ο Ναύπλιος,ο γιος του Ποσειδώνα, τη Ναυπλία, η οποία οχυρώθηκε με κυκλώπεια τείχη.Αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν την ύπαρξη της πόλης από τα μυκηναϊκά κιόλας χρόνια.Το γεγονός αυτό αποτελεί τον πρώτο κρίκο στην μεγάλη πολιτιστική αλυσίδα της ιστορίας του Ναυπλίου.

Ναύπλιο, η πρώτη πρωτεύουσα

 Το Ναύπλιο είναι πόλη της Πελοποννήσου,πρωτεύουσα του νομού Αργολίδας και ο κυριότερος λιμένας της ανατολικής Πελοποννήσου.Είναι μία από τις πιο γραφικές πόλεις της χώρας και υπήρξε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους στα χρόνια 1828-1833.
 Αυτό, είχε σαν αποτέλεσμα,  η πόλη να γίνει αναπόσπαστο κομμάτι πολλών αξιοσημείωτων γεγονότων και κτιρίων,τα οποία ειναι τα εξής:

 Το πρώτο Εθνικό Τυπογραφείο
Το Εθνικό Τυπογραφείο δημιουργήθηκε από το 1821, αφού οι ανάγκες για έντυπη μορφή των αποφάσεων και διαταγμάτων ήταν πολύ μεγάλη. Ο Όθωνας, κατά την βασιλεία του, μετέτρεψε το τυπογραφείο σε κρατικό το 1833, με τον τίτλο «Βασιλικόν Τυπογραφείον».
Το εθνικό τυπογραφείο μεταφέρθηκε το 1834 στην Αθήνα.

 Η πρώτη Βουλή των Ελλήνων
Από το φθινόπωρο του 1825 μέχρι την άνοιξη του 1826, στο τζαμί, το οποίο είχε διαμορφωθεί εν τω μεταξύ από τον αρχιτέκτονα Βαλλιάνο, στεγάστηκε η Βουλή των Ελλήνων. Εξού και η ονομασία Βουλευτικό, με την οποία είναι γνωστό το τζαμί μέχρι σήμερα.
Σήμερα, χρησιμεύει ως συνεδριακός χώρος ενώ στο ισόγειό του λειτουργεί η Δημοτική Πινακοθήκη.

  Η πρώτη σχολή Ευελπίδων
Ιδρύθηκε στο Ναύπλιο την 1η Ιουλίου 1828 με διάταγμα του Ιωάννη Καποδίστρια,με την αρχική ονομασία «Λόχος των προγυμναστών» και την μετέπειτα «Στριατωτική Σχολή
Ευεπλίδων». Στόχος της κυβέρνησης ήταν η σχολή να εκπαιδεύσει δημόσιους μηχανικούς οι οποίοι θα αναλάμβαναν κρατικά τεχνικά έργα και στην συνέχεια έργα για την οχύρωση της χώρας.
Στην σχολή μπορούσαν να εισαχθούν μαθητές από 12 ετών και η διάρκεια της εκπαίδευσης ήταν αρχικά 3 έτη, και το 1834 αυξήθηκε στα 8.
Οι πρώτοι οκτώ Ανθυπολοχαγοί Πυροβολικού αποφοίτησαν το 1831, στους οποίους φόρεσε τις επωμίδες ο ίδιος ο Καποδίστριας και πρώτος τους ονόμασε «Ευέλπιδες».
Σήμερα, στεγάζεται το Πολεμικό Μουσείο.

 Το πρώτο Γυμνάσιο
Το αναπαλαιωμένο κτίριο της πλατείας Τριών Ναυάρχων, όπου σήμερα στεγάζεται το Δημαρχείο της πόλης, έχει μακρά και ενδιαφέρουσα ιστορία. Κτίστηκε το 1857 για να στεγάσει το Γυμνάσιο του Ναυπλίου. Το κτίριο του Γυμνασίου αρχικά ήταν μονόροφο ενώ το 1893 προστέθηκε και δεύτερος όροφος, προκειμένου να στεγαστεί εκεί και το Ελληνικό Σχολείο. Τότε το Γυμνάσιο μετακόμισε στον πρώτο και δεύτερο όροφο, ενώ το Ελληνικό Σχολείο στεγάστηκε στο ισόγειο. Το 1953 το Γυμνάσιο μεταφέρθηκε σε καινούριο κτίριο στην οδό Αμαλίας (και λειτουργεί έως σήμερα) και το κτίριο εγκαταλείφθηκε.
Σήμερα, στεγάζεται το Δημαρχείο της πόλης.

 Το πρώτο Φαρμακείο
Βρίσκεται στην Πλατεία Τριών Ναυάρχων αλλά δυστυχώς μόνο μια επιγραφή μαρτυρά την ιδιότητά του. Εδώ, ταριχεύτηκε η σωρός του Ιωάννη Καποδίστρια.
Σήμερα στο χώρο που λειτούργησε το φαρμακείο στεγάζεται ένα κατάστημα, αλλά ο Δήμος Ναυπλίου σκέφτεται να το αξιοποιήσει φτιάχνοντας ένα αντίγραφο του τότε φαρμακείου.


 Επιπρόσθετα,υπήρξαν και άλλα σημαντικά γεγονότα:

 

Οι πρώτες θεατρικές παραστάσεις
Η πρώτη «θεατρική παράσταση», δόθηκε το 1826, στα σαλόνια των πολιτευτών και των οπλαρχηγών της εποχής. Το έργο ήταν μια απλή αφήγηση των γεγονότων του Μεσολογγίου, από την Ευανθία Καΐρη. Ηταν το πρώτο έργο (δράμα) που πήρε μορφή. Στη συνέχεια, ξεκίνησαν δειλά δειλά οι πρώτες θεατρικές παραστάσεις στο Τριανόν. 
  Τα πρώτα βεγγαλικά
Η ιστορία λέει, ότι πρώτοι οι Γάλλοι στρατιώτες έριξαν βεγγαλικά στην επέτειο της Ιουλιανής Επανάστασης και φυσικά, ήταν κάτι που προκάλεσε τον θαυμασμό των κατοίκων. 

  Το πρώτο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο
Το πρώτο δέντρο στολίστηκε επί βασιλείας του  Όθωνα, εντυπωσίασε τους κατοίκους και υιοθετήθηκε αμέσως. Επίσης, εκείνη την περίοδο έγινε και το πρώτο «ρεβεγιόν».

   Η πρώτη εισαγωγή της πατάτας
Η εισαγωγή της καλλιέργειας της πατάτας αποδίδεται στον Καποδίστρια. Το περίεργο είναι στον τρόπο που βρήκε για να τις κάνει αποδεκτές. Αρχικά, εισήγαγε ένα φορτίο πατάτες και τις πρόσφερε στους πολίτες. Όμως κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Έχοντας, λοιπόν, γνώση των ελληνικών συνηθειών, διέταξε ολόκληρη η αποστολή των πατατών να ξεφορτώνεται σε δημόσια επίδειξη στις αποβάθρες του Ναυπλίου, αλλά να φυλάσσονται αυστηρά. Σύντομα, κυκλοφόρησαν φήμες για τις πατάτες, ότι, αφού τόσο καλά φρουρούνταν, έπρεπε να είναι μεγάλης σπουδαιότητας. Και φυσικά, κάποιοι δοκίμασαν να τις κλέψουν. Οι φρουρές είχαν διαταχθεί να κάνουν τα στραβά μάτια και να επιτρέπουν ουσιαστικά την κλοπή. Σε λίγες μέρες, είχαν κλαπεί όλες οι πατάτες του φορτίου και το σχέδιο του Καποδίστρια να τις εισάγει στην Ελλάδα είχε πετύχει.